Πέμπτη 19 Δεκεμβρίου 2013

εργασία στα κείμενα

Ήταν μια φορά ένα Χριστουγεννιάτικο και χιονισμένο πρωί στην όμορφη Θεσσαλονίκη .Τα φώτα δεν είχαν σβήσει από την χθεσινή κρύα νύχτα. Ήταν γύρω στις 7:00 και η Κλειώ ξεκίνησε να γυρνάει μόνη της μέσα στην πόλη ώσπου έφτασε στο παγκάκι όπου σύχναζε. Τα φώτα ξαφνικά έσβησαν, τα μαγαζιά άνοιξαν και οι δρόμοι άρχισαν να γεμίζουν ανθρώπους που έτρεχαν να κάνουν τα τελευταία τους ψώνια. Κανείς όμως δεν έδινε σημασία στην 13η Κλειώ που κοιτούσε με λύπη και λαχτάρα τις γεμάτες σακούλες με δώρα παιχνίδια και τρόφιμα. Σε μία στιγμή σταμάτησε μία καλοσυνάτη κυρία που περνούσε συχνά από εκεί που είχε ξαναδεί την Κλειώ να πουλάει χαρτομάντιλα στον ακατάδεχτο κόσμο που δεν της έδινε καμία σημασία. Έτσι την πλησίασε και άρχισε να τη ρωτάει διάφορα πράγματα για τη ζωή της.
-         Γεια σου, πώς σε λένε;
-         Με λένε Κλειώ. Εσάς;
-         Εμένα με λένε Αλεξάνδρα.
-         Από πού είσαι; (ρώτησε η κυρία Αλεξάνδρα)
-         Είμαι από τη Ρωσία.
-         Μιλάς πολύ καλά Ελληνικά. Πόσο καιρό μένεις στη Ελλάδα;
-         Μένω εδώ και 5 χρόνια.
-         Οι γονείς σου που είναι;
-         Τους γονείς μου τους έδιωξαν πίσω στη Ρωσία. ( Είπε λυπημένη η Κλειώ.)
-         Πώς τα βγάζεις πέρα μόνη σου;
-         Πουλάω χαρτομάντιλα στους ακατάδεκτους ανθρώπους. (Η κυρία Αλεξάνδρα λυπημένη την ρώτησε αν θέλει να έρθει μαζί της…)
-         Που θα πάμε; (ρώτησε φοβισμένη η Κλειώ.
-         Μη φοβάσαι. Θα σε πάω στο σπίτι μου! τότε η κυρία Αλεξάνδρα έπιασε από το χέρι την κλειώ και την πήγε σε μία όμορφη μονοκατοικία με μεγάλο κήπο.) Σε κάποια φάση η κυρία Αλεξάνδρα ρώτησε την Κλειώ:
-         Θέλεις να μείνεις μαζί μου;
-         Ναι θα το ήθελα πολύ! Έχω ανάγκη από ένα ζεστό σπίτι και συντροφιά από μια καλόκαρδη ‘μητέρα’.(Τότε η κυρία Αλεξάνδρα έσφιξε στην αγκαλιά της την μικρή Κλειώ σαν να κρατούσε στην αγκαλιά της την κόρη της που είχε φύγει από τη ζωή πριν 2 χρόνια.
Έτσι έζησαν ευτυχισμένες σαν μάνα και κόρη για την υπόλοιπη ζωή τους.

Ανδρέας Μαλανδρής                   
Κυριακή Μπαμπαίτου
Μαρία Λειβαδιώτου 

Ελένη Ξυνιά
    


3 σχόλια:

  1. Πολλή καλό παιδιά!!!! Μπράβο μου άρεσε!
    Κατερίνα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Παρακαλώ! Έτσι κι αλλιώς αυτό που κάνω δεν είναι δύσκολο! Πάω, βλέπω το Blog, γράφω ένα σχόλιο για να κάνω κριτική σε κάποια ανάρτηση.... και..... βουαλά!!!!! δημιουργήθηκε ένα σχόλιο :) Κατερίνα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή