Τετάρτη 10 Σεπτεμβρίου 2014

Εισαγωγή στην Ιλιάδα

Ένα χρήσιμο power point για την εισαγωγή στην Ιλιάδα από τη φιλόλογο Γερακίνη Αλεξάνδρα:




Και μερικές ασκησούλες για αυτοαξιολόγηση ΕΔΩ

Τρίτη 27 Μαΐου 2014

Για δες καιρό που διάλεξε...

Αγαπημένα μου δευτεράκια,
άλλη μια σχολική χρονιά έφτασε στο τέλος της! Ο καιρός γίνεται όλο και πιο καλοκαιρινός και οι παραλίες μας καλούν. Δυστυχώς όμως για να απολαύσουμε ένα καταπληκτικό καλοκαίρι πρέπει πρώτα να ξεπεράσουμε τον σκόπελο των "διαολεμένων" εξετάσεων!
  Καταλαβαίνω... πού να διαβάσεις με τέτοια λιακάδα; Ας είναι όμως... Για να έρθει κάτι καλό πρέπει να παιδευτούμε λιγάκι. Δε σας φοβάμαι!!! Θα τα καταφέρετε!!!
Σας εύχομαι από καρδιάς καλή δύναμη στο διάβασμά σας και πολλή-πολλή επιτυχία στις εξετάσεις!!!

Τετάρτη 30 Απριλίου 2014

Γιάννη Μαγκλή, Γιατί... η συνέχεια. κι άλλες εργασίες

   Ο νέος στρατιώτης έλεγε λόγια αγάπης που ο άλλος δεν άκουγε. Με δάκρυα στα μάτια άνοιξε λάκκο και τον έθαψε. Προσευχήθηκε ώρα πολλή στο θεό να τον συγχωρέσει. ξαναγύρισε στον πόλεμο μα όπλο δεν μπορούσε να ξαναπιάσει. Δεν ήθελε να φορτωθεί άλλο άδικο φόνο. Το βράδυ στη γωνιά του πήρε μολύβι και χαρτί κι έπιασε να γράψει ένα γράμμα στη μάνα του. " Μάνα, αυτό είναι το τελευταίο γράμμα που σου γράφω...". Ήταν βέβαιος πια πως η ίδια μοίρα τον περίμενε. Κάποια άλλη μέρα σε κάποια άλλη μάχη κάποιος άλλος θα έπαιρνε τώρα τη θέση του, θα ξεχνούσε οτι ήταν άνθρωπος, θα σήκωνε το όπλο και θα τον πυροβολούσε δίχως να νιώσει καμιά ενοχή. Και έπειτα αυτόν θα τρώνε οι τύψεις. "Ετσι είναι ο πόλεμος, μάνα. Ένα κτήνος σε κάνει. Ένα κτήνος που δε θα ήθελες για γιο σου, μάνα. Σε φιλώ γλυκα για τελευταία φορά. Ο γιος σου".

Κυριακή Μπαμπαϊτου


Σάββατο 26 Απριλίου 2014

" Γιατί" .... η συνέχεια!

  ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΔΙΗΓΗΜΑΤΟΣ ΚΕΙΜΕΝΩΝ ‘’ΓΙΑΤΙ;’’

  Όταν πέρασε λίγο η ώρα, ο στρατιώτης σηκώθηκε πια από κάτω, συνειδητοποιώντας ότι ο άλλος στρατιώτης ήταν νεκρός. Πήρε τα πράγματα του και έφυγε από εκεί. Την επόμενη ημέρα δεν πήγε στην μάχη. Προσποιήθηκε ότι ήταν άρρωστος και έκατσε στην σκηνή του. Πολλές σκέψεις τον περιτριγύριζαν και τον τρέλαιναν. Είχε τύψεις και δεν μπορούσε να συγχωρέσει τον εαυτό του. Ευχαριστούσε βέβαια τον θεό  που δεν είχε πεθάνει αυτός, αλλά λυπόταν εκείνο τον καημένο τον άνθρωπο. ‘’Σίγουρα σαν και εμένα θα ήταν’’ σκεφτόταν. Δεν ήθελε να ξανά πολεμήσει.
  Τελικά πήρε άδεια, αυτός και κάποιοι άλλοι από την χώρα του, και έτσι μπόρεσαν και γύρισαν πίσω στα σπίτια τους για λίγο καιρό. Όταν έφτασε, η μητέρα του τον περίμενε με δάκρυα χαράς στα μάτια ενώ  ο πατέρας του ήταν περήφανος για αυτόν. Πίστευε ότι θα ήταν ευτυχισμένος τώρα που γύρισε. Είχε σκοπό να παντρευτεί και μια κοπέλα από το χωριό. Ήταν όμορφη, καλή και την ήξερε από παιδί. Επίσης πίστευε ότι κάνοντας οικογένεια θα μίκραινε λίγο τον πόνο της στεναχώριας γιατί θεωρούσε ότι είχε χάσει τον αδελφό του, έναν αδελφό που δεν είχε πότε.
  Πέρασαν δύο χρόνια. Ο στρατιώτης κατάφερε να παντρευτεί και να αποκτήσει ένα γιο. Δεν πήγε σε πόλεμο ξανά αφού τέλειωσε και την θητεία του στον στρατό. Μπόρεσε να έχει μια ήρεμη ζωή, μέχρι τα βαθιά του γεράματα. Πέθανε μερικές μέρες μετά τον χαμό της γυναίκας του σκεφτόμενος ότι δεν θα μπορέσει να είναι μόνο με αυτήν για πάντα, αλλά και με τον στρατιώτη που είχε σκοτώσει. Ήθελε να τον δει αλλά περισσότερο να του εξηγήσει πόσο πολύ είχε μετανιώσει που του στέρησε όλα τα καλά της ζωής, όλα αυτά που αυτός είχε. Όταν ήταν στην ζωή όμως, το θυμόταν σχεδόν κάθε μέρα. Κάποιες φορές τον ονειρεύονταν. Ονειρεύονταν ότι ήταν φίλοι, και γιόρταζαν μαζί. Στα όνειρα του, φαινόταν σαν να τον είχε συγχωρέσει. Και έτσι ξυπνούσε πάντα με ένα χαμόγελο. Κάθε χρόνο, όταν έφτανε  εκείνη η μέρα, αυτή που τον είχε σκοτώσει, πήγαινε στην εκκλησία, άναβε μια μεγάλη λαμπάδα και προσευχόταν. Και όταν έκαναν την συγκέντρωση του στρατού, για να τιμήσουν τους πεσόντες, αυτός τιμούσε και τον εχθρό του. Γιατί έτσι πρέπει να κάνουμε όλοι, χωρίς εξαιρέσεις.

Κατερίνα Π. 25-4-2014

Κυριακή 26 Ιανουαρίου 2014

Χιονίζειιι..!! Επιτέλους είδαμε λίγο χιόνι..
Μακάρι αύριο να μην έχουμε 
σχολείο!!  Ελένη.Ξ